Le 14 mars à l’UMK à Toruń on a proclamé les résultats du concours LA POESIE ? ÇA SE TRADUIT. Parmi tous les jeunes traducteurs qui se sont mis à l’épreuve c’est
JULIA WISNIEWSKA (classe IIH) qui s’est révélée
LA MEILLEURE !
Voici un échantillon des poèmes traduits par Julia:
W powtarzalnej sekwencji
dwadzieścia razy stół nadaje i poranek znów wstaje
nie nie wymyślam sobie
lęków - wracam do nich
otula album ten kwaskowaty blask
nieodmienny przez czasy płynie przez wszystkie
toczy się wokół mej dłoni na stole, stale
TEKST ORYGINAŁU:
« Sur la table, toujours »
D'une séquence répetée
vingt fois la table annonce et le matin recommence
non je ne me conte pas
des peurs j'y reviens
cette lumière acidulée enveloppe l'album
ne le conjugue pas s'échelonne
se déroule autour de ma main sur la table, toujours
Tomasz Różycki - Pris en gage
Un mec qui a acheté le monde, a pris la mort en gage.
Quand il descendait vers la mer, l’ombre le suivait
et, en rammasant la sauge et les épines, s’allongait,
devorait la poussière de toutes les routes de Provence
et grandissait, grandissait jusqu’à la moité de la feuille.
Et lui, il marchait d’un pied léger, sans se voûter
du tout vers la baie pure comme un poition
ou il y avait une femme à robe retroussé
dans la main. Il faisait frais mais
quand il s’est retourné, derrière son dos
l’ombre couvrait un hemisphère : ‘y avait pas
de soleil de Sanary à Orange et se levaient
ces vingt quatre vents de la fin
de la mer grecque, celui rouge, et blanc,
celui de Marseille et celui plus interne, le dernier
à peine rêvé, qui fait aux navires couler .
ORYGINAŁ:
"Wziął w zestawie"
Gość, który kupił świat, wziął śmierć w zestawie.
Gdy schodził w stronę morza, cień szedł za nim
i wciąż wydłużał się, zbierając szałwię
i ciernie, żarł kurz z wszystkich dróg Prowansji,
i rósł, rósł, aż zajął połowę kartki.
A on szedł lekko, wcale się nie garbiąc,
w stronę zatoki czystej jak lekarstwo,
w której stała kobieta z podkasaną
sukienką w dłoni. Było lekko, chociaż
kiedy się odwrócił, to za plecami
pół ziemi zakrywał cień: brakło słońca
od Sonary do Orange i zrywały
się te dwadzieścia cztery wiatry z końca
greckiego morza, ten czerwony, biały,
z Marsylii, i ten wewnętrzny, ostatni,
ledwie przyśniony, który topi statki.
0 komentarze:
Prześlij komentarz